Baba Evi'm: Sevgiye Doyduğun Yer...

9 Comments

Sorunlara rağmen sağlam, dik duruşun temsili, her zaman sırtını dayanacağın, inandığın, yıkılmaz bir duvar gibidir, aile.

Ne olursa olsun, her türlü hatayı yapsan dahi, çaresizliğinde, yalnız kaldığında seni kucaklayacak, koruyacak kalkandır, aile ortamı; Baba evi.

Sorumluluk duygusunu omuzlarında hissettikçe, gerçeklerle yüzleşmeye başladıkça, hayal kırıklığına uğradıkça insan daha da anlar içindeki özlem hissini… Çünkü yıllar geçse de üzerinden, çoluk çocuğa karışsan da sürekli nazlanacağın tek adrestir, Baba evi.

Bırakıldığı gibi kalan oda, örtüsü bozulmamış yatak, fotoğraflar, biblolar, anılar gittiğinde sana kucak açar. Aile fertleri ise tatlı telaş ve heyecanla geleceğin günü dört gözle bekler.

Anne eli… Sevgi dozunun baskın olduğu yemeklerin yanı sıra emekle hazırlanan kışlıklar; kuru patlıcanlar, biberler, fasulyeler, salçalar, tarhanalar… Can çekişen valizler ama ne yapsın anne yüreği, evladına kıyamaz.

Asma yapraklarıyla süslenmiş duvarlar ile çevrili mütevazı, sıcak, bahçeli baba evi… Bahçesi rüya gibi, organik kelimesinin dengi, ‘Ya Rezzak’ isminin lütfu ile donatılmış bereketli! Çok şükür bin şükür. Envai çeşit meyveler, sebzeler… Bahçenin keyfini sunmak isteyen babanın mangal partisi ise olmazsa olmaz. Babanın kız çocuğuna olan düşkünlüğünü es geçmek ne mümkün.

Ne güzel şeydir, aile. Sevgiye doyduğun yerdir, baba evi. Elindekinin kıymetini bilmeli insan. Her şeyin bir alternatifi vardır ama anne ve baba 1 tane!

Duygusal bir kapanış oldu sanırım, sürekli yazmak istediğim ama bugün niyetlendiğim baba evimi beğeninize sunuyorum ;)

Veee okuyanlara gelsin bu müzik!...

Yazar Hakkında

KoRe FeNoMeNi

Dr. unvanına ramak kala akademik hayattan kaçan, yanlış bölüm okuyan, eğitim hayatında dibe vuran, arada bir işe giden, çok çalışmayı sevmeyen, mutfaktan zevk alan, üşenen ama konu yemek olunca üşenmeyen, hayatta en büyük zevki sinema tv olan ehli keyif, ehli dünya insanıyım.

9 yorum:

Unknown30 Ekim 2015 22:06
Ne güzel de anlatmışsın.. Nasıl özledim şimdi birden :( Hele şarkı taa nerelere aldı götürdü beni. İnsan anlamıyor ama böyle eskilerden bir şeyler kopup geldiğinde fark ediyor bazen, nasıl da hızla akıp gitmiş zaman. Ellerine sağlık.
YanıtlaSil
Yanıtlar
River1 Kasım 2015 10:43
dreamella'ya katılıyorum, böyle durumları insan ancak zaman akıp gittiğinde fark ediliyor. çok içten bir yazıydı, okurken yüzümü mütebessim kuşandı. ama öte yandan da biraz içim burkuldu zira gerçekten de dediğin gibi elindekinin değerini bilmeli insan. kimi anlarda sadece yitip gittiğinde değere biniyor bazı şeyler, bu da hayli üzücü lakin sahih. içten satırların için yüreğine ve ellerine sağlık kore fenomeni. :)
YanıtlaSil
Yanıtlar
binkelam5 Kasım 2015 13:28
Herkesin sahip olmadığı ve sahip olan herkesin de değer vermesi gereken bir ortam, değil mi? Sefanız olsun. = )
YanıtlaSil
Yanıtlar
Elif7 Kasım 2015 20:40
Üniversite zamanlarım geldi aklıma okurken :) Ne güzel anlatmışsın. Şimdi ailemle aynı şehirde olmanın rahatlığı var üstümde. Gerçekten yeri farklı ve doldurulamaz..
YanıtlaSil
Yanıtlar
Annesinin Prensesi26 Ocak 2017 13:12
Ben bennn benim bloğumuda görmek istiyom orda 😃 anne bebek bloğu tabi yanında ekstradan başka yazılarda olmasa olmazdı 😃 benide eklermisinnnn😃

http://esilammm.blogspot.com/
YanıtlaSil
Yanıtlar

Yorum ekle

Yorumlarınızı merakla bekliyor olacağım! Eksik etmeyiniz...
Kitap yorumlarım ve fotograflarım için instagram adresim @bookandcoffe__ beklerim!

Teşekkürler, sevgiler...