MOMO: Micheal Ende | Kitap Yorumu

momo

Micheal Ende ve eserlerinden Bize Her Yer Okul'un buradaki yayını ile haberdar olmuştum. O zaman listeme eklemiştim ve sevgili ruh ikizim Dağınık Anne'nin de "fenoooo mükemmeldi, okumalısın kesinlikle" deyince almak benim için farz olmuştu, buradan yorumuna da bakabilirsiniz. 

İyi ki de almışım ve okumuşum. O da yetmezmiş gibi psikopata bağladım ve diğer eserlerine de merak saldım. Bitmeyecek Öykü'nün daha da iyi olduğunu öğrenince hırs yaptım. Malum Kabalcı yayınevi kapanınca baskısı yok, bir yerde buldum ama gelmesi umuduyla bekliyorum, bakalım kavuşacak mıyız? Dağınık'cım ile gözümüz kargoda! Ve geldi, geldi! Sıra "Özgürlük Hapishanesi" de! O da gelirse mis mis! İki kitabını daha aldım, seri; Cim Düğme ve Lokomotifçi Lukas, Cim Düğme ve Vahşi 13'ler. 

MOMO,

ya da zaman hırsızlarının 

ve çalınmış zamanı insanlara 

getiren çocuğun tuhaf öyküsü

duman adamlar

insanlar zamandan tasarruf ettikçe zaman azalıyordu.

Momo, amfiteatr yıkıntısına yerleşen, kimsesiz, küçük bir kız çocuğu. En önemli özelliği ise; "hiç kimsenin yapamayacağı şekilde başardığı", "aptal insanların bile aklına parlak düşünceler getirtecek şekilde" dinlemek. Bu yüzden de kısa sürede köy halkının sempatisini kazanır, her gün bir misafiri olur. Her şey güzelken bir gün  kendilerini "zaman tasarrufçu"su olarak nitelendiren "duman adamlar" ortaya çıkar. Ve asıl hikaye başlar... Hikayede süper kahramanımıza yoldaşı eşlik eder, kaplumbağa, Kassiopeia, hiç de sıradan değil, esrarengiz!

Tabi ki dahası hakkında bilgi vermeyeceğim, büyüsü bozulmasın çünkü o kadar güzel bir hikaye ki okunmalı, verdiği mesajlar üzerinde kafa yorulmalı, öz eleştiri dahi yapmalıyız. Çünkü hikayenin teması, hepimizin dert yandığı; zaman. 

Günlük yaşam içinde çok büyük bir sır vardır. herkesin bunda bir payı bulunur ve herkes onu bilir, ama pek az kimse bu konuya kafa yorar. Çoğu kimse onu olduğu gibi benimser ve ona asla şaşırmaz. Bu büyük sır zamandır. 

Hem çocuklar hem de çocuk kalmak isteyen yetişkinler için efsaneleşmiş eserin redaksiyon, mizanpaj, kahverengi-borda yazı tipi, aralara serpiştirilen illüstrasyonları yerli yerinde, özenli ve iyiydi dolayısıyla okuması kolay, zorlamıyordu. Gönül rahatlığıyla alıp okuyabilirsiniz. Bunca övgüden sonra "muhakkak okumalısınız" dememe gerek var mı,bilmiyorum? Bir de bana Neil Gaiman'ı anımsattı yazar, aynı fikirde olan var mı?

Zamanın bu garip kısalığı uzunluğu, o saat içinde yaşanan olaylara bağlıdır. Çünkü zaman, yaşamın kendisidir. Ve yaşamın yeri yürektir. 

finali de Kassiopeia yapsın =)

Kitapla kalalım, iyi okumalar

Kitap yorumlarım için instagram adresim @bookandcoffee__ beklerim!